Αποφυλάκισαν παιδοκτόνο για να μονάσει!

Αποφυλάκισαν παιδοκτόνο για να μονάσει!
Στο δικαστήριο μεσολάβησαν οι... Παπαροκάδες

Χρήστος Βουλγαράκης: Σ’ όλη του τη ζωή έτρεχε στα μοναστήρια και στους πνευματικούς. Προ επταετίας έσφαξε με 17 μαχαιριές τη 13χρονη κόρη του (αριστερά στη φωτογραφία), καταδικάστηκε σε 21 χρόνια κάθειρξη, αλλά συγχωρέθηκε χριστιανικά και με τη μεσολάβηση των Παπαροκάδων αποφυλακίστηκε, για να μονάσει στο μοναστήρι τους.


Οι Παπαροκάδες είχαν δεχθεί τον δολοφόνο αμέσως μετά την αποτρόπαια δολοφονία του κοριτσιού συγχωρώντας τον! Είναι γνωστή άλλωστε η φράση που ακούμε κατά καιρούς απ’ τους «Πατέρες» της Eκκλησίας, όπως γράψαμε και σε προηγούμενο άρθρο της «Ελεύθερης Έρευνας» απ’ τον πατέρα Γερβάσιο προς τον Πάσσαρη: «Τέκνον μου, την πρωτιά στον Παράδεισο την έχουν οι ληστές». (Bλ. Το κρυφό μυστικό του Πάσαρη και ο Άγιος των φυλακών). Φαίνεται επίσης, ότι πρωτιά στον Παράδεισο έχουν και οι παρανοϊκοί εγκληματίες.

Ο άρρωστος παιδοκτόνος υπήρξε πάντοτε ένας θεοσεβούμενος και πιστός χριστιανός, αφού, όπως ο ίδιος, λέει έτρεχε καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του από μοναστήρι σε μοναστήρι και από πνευματικό σε πνευματικό. Η ποινή που του επιβλήθηκε μετά την δολοφονία του κοριτσιού σε εικοσιένα χρόνια αποτέλεσε σκάνδαλο για την δικαιοσύνη. Όμως, ο φονιάς δεν εκτέλεσε καν την ποινή του αφού αποφυλακίστηκε μετά από επτά χρόνια! Η Εκκλησία των Παπαροκάδων (ως εκκλησιαστικό δικαστήριο) αθώωσε τον άρρωστο εγκληματία: «Ήταν οι μόνοι (οι Παπαροκάδες) που άκουσαν τη δική μου εκδοχή και πίστεψαν στην αθωότητά μου».

«Χωρίς να κοντοσταθεί χάθηκε αστραπιαία στους δρόμους της πολύβουης πόλης. Το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να απομακρυνθεί από την πρωτεύουσα, να εξαφανιστεί. Αυτό, άλλωστε, είχε επισημάνει την περασμένη Τετάρτη στους δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά, όπου παρουσιάστηκε στο πλαίσιο συζήτησης της αίτησης αποφυλάκισης που είχε καταθέσει. “Θέλω να μονάσω”, είπε σε μια αποστροφή του λόγου του. Η κρίση του Συμβουλίου (όπως αποτυπώνεται στο υπ' αριθμ. 705/2009 βούλευμα) ήταν με το... μέρος του, καθώς διαπιστώθηκε πως πληροί τις προϋποθέσεις για να ενταχθεί και πάλι στην κοινωνία. Άλλωστε είχε ήδη εκτίσει το 1/3 της ποινής (πρωτόδικα καταδικάστηκε σε 21 χρόνια κάθειρξη) και, σύμφωνα με τις βεβαιώσεις που προσκόμισε, είχε επιδείξει πολύ καλή διαγωγή μέσα στη φυλακή. Ωστόσο, οι δικαστές του επέβαλαν έναν όρο τον οποίο οφείλει να τηρεί απαράβατα από εδώ και στο εξής: Κατά τη διάρκεια της ελευθερίας του θα πρέπει να διαμένει στη Μοναστική Αδελφότητα Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ στο Τρίκορφο Φωκίδος. Στη μονή του Νεκτάριου Μουλατσιώτη και της παρέας του, των Παπαροκάδων!».

Στην τριτοκοσμική Ρωμιοσύνη για άλλη μία φορά η Εκκλησία παρεμβαίνει παρασκηνιακά επηρεάζοντας κατάφωρα την δικαιοσύνη, αλλοιώνοντας το αποτέλεσμα της ποινής, αλλά και της δίκης παλαιότερα. Όμως επιβεβαιωνόμαστε ακόμα μία φορά, ότι και πάλι πίσω από ψυχασθενείς κακοποιούς και στυγνούς ανώμαλους εγκληματίες κρύβεται η αιματοβαμμένη και σκοταδιστική θρησκεία του Χριστιανισμού με την άρρωστη διδασκαλία της και οι ιερείς λειτουργοί της.

«Ήταν κάτι που, όπως δηλώνει, επιθυμούσε και ο ίδιος. “Εγώ το ζήτησα. Κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους είχα βρεθεί αμέσως μετά το χαμό της κόρης μου. Ήταν οι μόνοι που άκουσαν τη δική μου εκδοχή και πίστεψαν στην αθωότητά μου”, λέει ο Χρήστος Βουλγαράκης, υποστηρίζοντας πως η νέα του ζωή θα είναι εξ ολοκλήρου αφοσιωμένη στο Θεό και το μοναχισμό. “Δεν βλέπω την απόφαση σαν μια ευκαιρία στη ζωή μου, καθώς έχω χάσει τα πάντα και δεν υπάρχει κανένα νόημα πια. Δεν με νοιάζει να βρεθώ μακριά από τη φυλακή, αλλά κοντά στο Θεό”, συνεχίζει και προσθέτει πως μετά από επτά χρόνια στη φυλακή επιστρέφει εκεί που ανήκει. “Άλλωστε, μια ζωή ήμουν ορφανός και πήγαινα από μοναστήρι σε μοναστήρι. Εκεί θα καταλήξω και πάλι”». (espressonews.gr).

Άλλη μία υπόθεση ντροπής αποτελεί για την Ρωμιοσύνη η αποφυλάκιση του σχιζοφρενούς δολοφόνου της 13χρονης κόρης του, Χρήστου Βουλγαράκη, και η απόφαση των δικαστών του Πλημμελειοδικείου Πειραιά να αφήσουν ελεύθερο ένα στυγνό και παρανοϊκό δολοφόνο μετά από επτά χρόνια παραμονής του στις φυλακές του Κορυδαλλού. Ποια είναι όμως η αιτία της αποφυλάκισής του; Η απόφασή του να μονάσει στο μοναστήρι των Παπαροκάδων και η στενή του σχέση με την θρησκεία και την Εκκλησία (για ακόμα μία φορά)!

«Στο μοναστήρι των Παπαροκάδων στο Τρίκορφο Φωκίδος, εκεί που τριγυρνούσε σαν αγρίμι τον Απρίλιο του 2002 λίγο προτού παραδοθεί στις αρχές, πέντε ημέρες μετά τη σφαγή της κόρης του Βασούλας, επιστρέφει ο Χρήστος Βουλγαράκης. Επτά χρόνια μετά το αποτρόπαιο έγκλημα ο -κατά τη δικαστική κρίση- δολοφόνος, που με 17 μαχαιριές κατέσφαξε το σώμα του 13χρονου αγγέλου αναπνέει και πάλι αέρα ελευθερίας. Ήταν λίγο μετά τις 9.00 χθες το πρωί όταν ο 45χρονος άνδρας, κρατώντας ανά χείρας το χαρτί της υφ' όρων απόλυσής του, βγήκε με αργά βήματα από την πόρτα του ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού» (espressonews.gr).

Η άφεση αμαρτιών και η συγχώρεση απ’ το θεό, που ζητούν όλοι οι θρησκευόμενοι εγκληματίες για τα εγκλήματά τους, προκαλώντας τεράστια δυστυχία στους κύκλους των θυμάτων τους, δίνεται απρόσκοπτα και κατ’ εξακολούθηση απ’ τους ιερείς του Χριστιανισμού, αρκεί ο θύτης να είναι πιστός χριστιανός.

Άλλωστε και οι περισσότεροι άγιοι του Χριστιανισμού υπήρξαν

-στυγνοί εγκληματίες [«...όταν δε έφθασε η ωρισμένη εκείνη ημέρα την οποία καθώρισεν ο βασιλεύς, μεταβάς ο Άρειος προς εκπλήρωσιν της σωματικής του ανάγκης, παρευθύς ώ της δικαίας κρίσεως του Θεού! εχύθησαν τα εντόσθιά του υποκάτω αυτού και έλαβεν την άξιαν τιμωρίαν ο θεομάχος, απολαύσας το αιώνιον πυρ» (Άγιος Αθανάσιος «Μέγας Συναξαριστής» Ιανουαρίου ΙΗ΄ σελ.419)],
(Πολλοί δολοφόνοι τιμώνται απο την Εκκλησία ως Άγιοι.
Ο Μέγας Αθανάσιος έχει κατηγορηθεί για πολλές δολοφονίες, μία εκ των οποίων ήταν η με μαφιόζικο τρόπο δολοφονία του Αρείου στην τουαλέτα κατά τη διάρκεια διαλείμματος κοινής συλλειτουργίας του Αρείου με ορθοδόξους.
Tη δολοφονία αυτή, το Συναξάρι του Αγίου Αθανασίου την παρουσιάζει ως θεία δίκη: «Ω της δικαίας κρίσεως του Θεού! Εχύθησαν τα εντόσθιά του υποκάτω αυτού.»)

-λωποδύτες [«οι χριστιανοί ήταν καταδικασμένοι απ’ το μίσος του ανθρωπίνου γένους» (Τάκιτος «Χρονικά» XV, 44)],

-ή ακραία φιλοχρήματοι: «Ειλικρινά φλεγόμαστε από φιλαργυρία κι ενώ καταφερόμαστε εναντίον των χρημάτων, γεμίζουμε τα πιθάρια μας με χρυσάφι και τίποτα δεν μας είναι αρκετό» (Πατέρας Ιερώνυμος «Hieronymous» ep. 123).

Συμπέρασμα: Ο χριστιανισμός είναι ένας άρρωστος μηχανισμός δημιουργίας νοσηρών κι εγκληματικών προσωπικοτήτων. Ευχόμαστε, ότι σε μία χώρα πολιτισμού, αξιοκρατίας και δικαίου, που κάποτε στο μέλλον θα υπάρξει, οι υπάνθρωποι αυτοί θα τιμωρούνται αναλόγως, αλλά και παραδειγματικά, όπως και οι «πνευματικοί» καθοδηγητές τους…

Κωνσταντίνος Παραβάτης
http://freeinquiry.gr/prod.php?id=53