Καλαβρύτων "Μακαριώτατε και Άγιοι Συνοδικοί, μην υποχωρήσετε" Παρασκευή, 19 Φεβρουάριος 2010

Καλαβρύτων "Μακαριώτατε και Άγιοι Συνοδικοί, μην υποχωρήσετε" Παρασκευή, 19 Φεβρουάριος 2010
Συντάχθηκε απο τον/την Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος 10:13
Υπάρχει θεία Δίκη!
Ήλθε η ώρα να πάρει το δίκιο του µέσα από τόν τάφο ο µακαριστός Χριστόδουλος! Τότε, το 2004, ταπεινώθηκε αφάνταστα η Εκκλησίας µας από τον Παναγιώτατο Οικουµενικό Πατριάρχη!

Τώρα πρέπει να ταπεινωθή, όχι βέβαια ο θεσµός, τον οποίο όλοι σεβόµεθα, αλλά ο εκφραστής του, ο Πατριάρχης! Είναι και Αυτός άνθρωπος! Δεν είναι αλάθητος!

Το χθεσινό Ανακοινωθέν του Πατριαρχείου µας είναι λανθασµένο από την αρχή µέχρι το τέλος. Φανερώνει το µη αγαθό πρόσωπο του Φαναρίου, το οποίο δεν ορρωδεί πρό ουδενός και δεν υπολογίζει καµµιά φιλία, όταν νοµίση, ότι θίγονται τα κυριαρχικά του δικαιώµατα»!

Σταυρώνει λοιπόν τον «φίλο» του Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυµο και µαζί µε τον Αρχιεπίσκοπο την «Θυγατέρα» Εκκλησία της Ελλάδος! Τραγικό λάθος, λοιπόν, το Ανακοινωθέν του Πατριαρχείου.

Θυµηθείτε, ότι «ο εξ οικείου πταίσµατος ζηµιούµενος, ου δοκεί ζηµιούσθαι!» Γι' αυτό, Μακαριώτατε και Αγιοι Συνοδικοί, µη υποχωρήσετε. Μια νέα υποχώρηση θα είναι ο τάφος της ανεξαρτησίας της Εκκλησίας µας.

2. Αν ακόµη δεν µε κατανοήσατε, διαβάστε, παρακαλώ, πως οι άνθρωποι µε την κοινή λογική εισέπραξαν την ταπεινωτική κίνηση του Φαναρίου: «Τώρα, γράφει σήµερα η εφηµερίδα "Το Ποντίκι", όποιος ρωτάει αν η Εκκλησία της Ελλάδος είναι πραγματικά Αυτοκέφαλη ..... τι να σας πούµε, αδέρφια; Ρωτήστε κανέναν ........... Φαναριώτη. Αυτός θα ξέρει. Έτσι κι αλλιώς την Ελλάδα την βλέπει σαν επαρχία. Τροµάρα µας .... » (Σηµ. ο τονισµός των λέξεων είναι από την εφηµερίδα).

3. Καλείσθε, λοιπόν, να υπερασπισθήτε το δικαίωµα της Εκκλησίας µας να είναι και να λογίζεται ελεύθερη, Αυτοκέφαλη και Αυτοδιοίκητη! Ο θυµόσοφος Λαός µας λέγει: «Η φιλία, φιλία και το νιτερέσο, νιτερέσο!» όπου το «νιτερέσο» σηµαίνει «συµφέρον». Μακαριώτατε και Άγιοι Συνοδικοί, καλείσθε να µη υποχωρήσετε! Καλείσθε να αποδείξετε, ότι στην Ελλάδα οι Ιεράρχες είναι ηγέτες και όχι .... δουλικά! Παρακαλώ, συγχωρείστε µου την έκφραση! Δεν βρίσκω άλλη πιο εκφραστική για την περίσταση.

4. Εκτιµήστε δεόντως, ότι το Φανάρι µας εµπαίζει. Την µια µέρα εκδίδει Ανακοίνωση ο Αρχιγραµµατεύς του Οικουµενικού Πατριαρχείου, ο Αρχιµανδρίτη; π. Ελπιδοφόρος Λαµπρυνιάδης, και λέγει τα εξής: «Η σηµερινή απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε καµία περίπτωση δεν πλήττει τις άριστες σχέσεις µεταξύ των δύο Εκκλησιών, εφόσον µάλιστα η απόφαση αυτή µε τόση σαφήνεια επαναβεβαιώνει τον σεβασµό των προνοµίων του Πατριαρχείου».

Και τη επόµενη ηµέρα ακριβώς το Φανάρι µε νεώτερη Δήλωση λέγει τα αντίθετα: «3. Το Οικουµενικόν Πατριαρχείον εκτιµά την δήλωσιν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι αποδέχεται εις το σύνολόν των τον Πα τριαρχικόν Τόµον του 1850 και την Πατριαρχικήν και Συνοδικήν Πράξιν του 1928, εκφράζει όµως την απογοήτευσιν και λύπην του, διότι, εν αντιθέσει προς την δήλωσιν ταύτην, επικαλουµένη σχετικόν νόµον της Ελληνικής Πολιτείας, η Ιερά Σύνοδος πα ρακάµπτει και εν τη ουσία ακυρώνει την ως άνω απόφασιν του Οικουµενικού Πατρι- αρχείου. Υπενθυµίζεται ότι κατά τον ιδρυτικόν της Αυτοκεφάλου Εκκλησία; της Ελ λάδος Τόµον του 1850 η διοίκησις αυτής οφείλει να ασκήται κατά τους ιερούς κανό νας ακωλύτως από πάσης κοσµική; επεµβάσεως»

Άρα αυθόρµητο έρχεται το ερώτηµα: «ποιος εµπαίζει ποιόν;». Ο Αρχιγραµµατεύς τον Πατριάρχη του; Ο Πατριάρχης τον Αρχιεπίσκοπό μας ή τον Αρχιγραµµατέα του Πατριαρχείου; Εάν ο π. Ελπιδοφόρος παραμείνη στη θέση του, τότε η Φαναριώτικη πολιτική για μια ακόμη φορά θα έχει κάμει το θαύμα της. Τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια σου και ... τελειώνουν.

5. Ταύτα λοιπόν γενικά και εισαγωγικώξ, Και τώρα ας προσεγγίσουµε τα γεγονότα στην ουσία τους µε το γενικό τίτλο:

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ!

α) Η άποψη του Φαναρίου ότι «ότι κατά τον ιδρυτικόν της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος Τόµον του 1850 η διοίκησις αυτής οφείλει να ασκήται κατά τους ιερούς κανόνας ακωλύτως από πάσης κοσµικής επεµβάσεως» ελέγχεται ως ηθεληµένως πεπλανηµµένη.

Και ιδού το διατί: Η Εκκλησία της Ελλάδος διοικείται επί τη βάσει του Νόµου 590/1977 περί «Καταστατικού Χάρτου κλπ», ο οποίος ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων! Να σηµειωθή, ότι το Σχέδιο του Κατασταστικού Χάρτου, προ της καταθέσεώς του στη Βουλή, είχε διαβιβασθή προς το Οικουµενικό Πατριαρχείο, προκειµένου να επιφέρει και Αυτό τις εκ µέρους του ανα- γκαίες διορθώσεις.

Στην Εισηγητική Έκθεση, που συνοδεύει ΊΟ νοµοθέ- τηµα, αναγράφονται και τα εξής: «Το ... τελικόν κείµενον, εντασσόµενον εις τα πλαίσια των περί θρησκείας άρθρων του Συντάγµατος και της κειµένης νοµοθεσίας, δηµιουργεί ορθήν κατ' αρχήν βάσιν εναρµονίσεως νοµιµότητος και κανονικότητος .... άνευ της οποίας είναι αδύνατος η αρµονι κή συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας».

Έπειτα από τα ανωτέρω µας είναι ακατανόητο, πως σήµερα το Πατριαρχείο µας στο επίµαχο Ανακοινωθέν απαιτεί από την Εκκλησία της Ελλάδος να καταπατήσει τις συµφωνίες της µε την Πολιτεία!

Τώρα µόλις θυµήθηκε το Φανάρι, ότι «η διοίκησις αυτής οφείλει να ασκήται κατά τους ιερούς κανόνας ακωλύτως από πάσης κοσµικής επεµβάσεως»; Τι άραγε επιδιώκει ο Πατριάρχης; Επιδιώκει, εµµέσως πλήν σαφώς, να Τον αναγορεύσουµε Πηγήν Δικαίου; Πηγήν Δικαίου υπεράνω των Κυβερνήσεων της Ελλάδος; Υπεράνω των Νόµων; Υπεράνω των Συµφωνιών; Η Κυβέρνησις πρέπει να λάβει θέση αµέσως!

Πως και με ποιά δικαιολογία το Οικουμενικό Πατριαρχείο χθές μεν αποδεχόταν την ψήφιση του Καταστατικού Χάρτου ως Νόμου της Πολιτείας, σήμερα δε απαιτεί να γράψουμε την Ελληνική Πολιτεία «στα παληά μας παπούτσα»; Ποιός τα λέγει αυτά; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Οποίος υπόκειται και υπακούει τυφλά στους Νόμους του Νομάρχου Κωνσταντινουπόλεως; Του Νομάρχου της Ινσταμπούλ, και μάλιστα αλλοθρήσκου όντος, προς τον οποίον, επικει-μένης εκλογής νέου Πατριάρχου, ο Κατάλογος των Υποψηφίων υποβάλλεται, ώστε να διαγράψει όποιον δεν επιθυμεί η Τουρκία; Επί τέλους ας λογικευθούμε.

Ας μη σπεύσουν μερικοί να μας κατηγορήσουν, ότι ΔΕΝ σεβόμεθα τον Πατριάρχην. Και τον σεβόμεθα και τον αγαπάμε, αλλά ΔΕΝ εθελοτυφλούμε. Ως χριστιανοί οφείλουμε να λέμε το ναι, ναι και το όχι, όχι! Να το λέμε ασφαλώς με ευπρέπεια και με σεβασμό, αλλά και με παρρησίαν! Μη μου πήτε, ότι αγαπούν περισσότερο τον Πατριάρχην μας μερικοί εν Χριστώ Αδελφοί μας, οι οποίοι Τον υποδέχονται δουλοπρεπώς και Τον προσφωνούν με τα παρακάτω λόγια:

" ... το στήριγμά μας, και το φως και η χαρά μας, είστε εσείς, Παναγιώτατε. Είμεθα βέβαια χριστιανοί της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία απεκόπη από δυνάμεις ξένες, για πονηρούς σκοπούς. Και θα ηταν ορθό και πρέπον εμείς να παραμέναμε μέσα στην αγκαλιά της Μίας Αγίας Ορθοδόξού Εκκλησίας για να έχει η Ορθοδοξία την δύναμή της και τη δόξα της. Όμως τα πράγματα έτσι οδηγήθηκαν και έτσι έγιναν. Εμείς όμως νοιώθουμε και βιώνουμε την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, τη Μεγάλη Εκκλησία μας, όπως την ονομάζουμε, και τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας ως τον πατέρα μας, τον οδηγό μας και εκείνον που μας οδηγεί σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου εις πάσαν την αλήθειαν».

Ούτε μπορούμε να αποδεχθούμε τα παρακάτω λόγια υποτέλειας, τα οποία εξήλθον από τά χείλη Έλληνος Ιεράρχου της παλιάς Ελλάδος:«Μπορεί ιστορικές πολιτειακές συνθήκες να επέβαλαν το "αυτοκέφαλον", στην ουσία όμως είστε ο Πατέρας μας και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η απόσχισι από της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας σημαίνει πλήγμα ιστορικό, άρνησι στη συνέχεια τής πολυετούς πορείας της Εκκλησίας, σημαίνει λησμονιά σης θυσίες και στο αίμα που έχει χυθεί στους αιώνες που έχουν περάσει".

β) Το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπονομεύει την ενότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι με όσα ισχυρίζεται αύριο το πρωί οι Μητροπολίτες κατ ανάγκην θα χωρισθούν σε δύο παρατάξεις, στους Πατριαρχικούς και στους Αντιπατριαρχικούς!

γ) Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναφέρεται στη διαδικασία του «εκκλήτου». Αλλά στην περίπτωση του έως χθές Μητροπολίτου Αττικής κ. Παντελεήμονος ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ασκήσεως του εκκλήτου. Το έκκλητον νοείται και ενεργείται μετά την εκδίκασιν μιάς υποθέσεως ενώπιον των εκκλησιαστικών Δικαστηρίων Α΄και Β΄ βαθμού και αφού η υπόθεση έχει κριθή τελεσιδίκως από το Δευτεροβάθμίο δι Αρχιερείς Συνοδικό Δικαστήριο.

Στην προκειμένη περίπτωση δεν χωρεί έκκλητον, διότι η περί υπεξαιρέσεως κατηγορία εισήχθη προς εξέτασιν στο Πρωτοβάθμιο δι Αρχιερείς Δικαστήριο, το οποίο συνεδρίασε την 9ην Μαρτίου 2009 όχι ως Δικαστήριο αλλά ως Δικαστικό Συμβούλιο και αφού εμελέτησε την δικογραφίαν, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 146 του Ν.5383/1932, απεφάνθη (κακώς κατά την ταπεινήν μας γνώμην) ότι «δεν υπάρχει αφορμή προς κατηγορίαν» και ανέστειλε πάσαν περαιτέρω δίωξιν (βλ. το υπ’ αριθμ. 1/9.3.2009 Βούλευμα).

Επομένως κατά την εκκλησιαστικήν Δικονομίαν δεν υπάρχει δυνατότης αναψηλαφήσεως της Δίκης. Ο κατηγορηθείς Αρχιερεύς υπό της Εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης έχει αθωωθή τελεσιδίκως δια το αδίκημς της υπεξαιρέσεως! Δια τον απλούστατον αυτόν λόγον ΔΕΝ χωρεί άσκησις του εκκλήτου προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η επισυμβάσα καθαίρεση είναι προϊόν ειδικής δωσιδικίας κατ'εφαρμογήν του άρθρου 160 του Νόμου 5383/1932 Νόμου, το οποίον ορίζει σαφέστατα, ότι η Ιερά Σύνοδος¨προκαλεί την υπό του αρμοδίου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου καθαίρεσιν του καταδικασθέντος άνευ ετέρας τινός διαδικασίας"!Επομένως και στην περίπτωση αυτή το Συνοδικό Δικαστήριο συνεδριάζει ως Δικαστικό Συμβούλιο μόνο και μόνο για να επιβάλη την καθαίρεση του καταδικασθέντος. "άνευ ετέρας τινός διαδικασίας.

Τό τραγικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο Μητροπολίτης εδικάσθη για το ίδιο αδίκημε (της υπεξαιρέσεως και από τήν εκκλησιαστική καί από την κοσμική Δικαιοσύνη. Αλλ΄ η μέν Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη τον ἀπέδωσε αθώον, ενώ αντιθέτως η κοσμική Δικαιοσύνη τόν κατεδίκασε αμετακλήτως και γι αυτό τον έστειλε δέσμιο στη φυλακή.

Για το κατάντημα αυτό της Εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ως γνήσιος πνευματικός, Πατήρ ἠδύνατο και ώφειλε, θα προσέθετα, να χύνει δάκρυα πόνου μαζί μας και όχι να ξύνει την πληγή μας!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ λοιπόν ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΕΩΣ ΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ, η οποία ουδέποτε έλαβε χώραν ενώπιον Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου! Τα άλλα προέρχονατι εκ του πονηρού! Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όταν ἐλαβε γνώσιν του Σχεδίου Καταστατικού Χάρτου, ήδύνατο να αντιταχθή στη διάταξη του άρθρου 44, δια του οποίου ωρίζετο ότι ο Νόμος 5383/1932 ισχύει μέχρι της εκδόσεως "ειδικού νόμου" περί των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων.

Συνεπώς, εάν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εσέβετο τον Εαυτό του, εάν επίσης ήθελε να υπηρετήσει την αλήθεια και όχι την σκοπιμότητα καί, τέλος, εάν αγαπούσε την Εκκλησία της Ελλάδος ώφειλε να επιστρέψη τον σχετικό φάκελλο-αίτημα πρός τον προσφεύγοντα Μητροπολίτη και να του είπη ευθέως: «Σεβασμιώτατε, λυπούμεθα, αλλά αναρμοδίως απευθυνθήκατε στον Οικουμενικό Θρόνο. Η περίπτωσή σας εντάσ-σεται στις υποθέσεις, περί των οποίων ισχύει ειδικη δωσιδικία. Δεν δυνάμεθα να επιληφθούμε της υποθέσεώς σας».

δ) Υπάρχει λοιπόν αδιέξοδο. Ο Πατριάρχης ζητεί νά εισαχθή στο Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο η υπόθεση του τ. Μητροπολίτου Αττικής. Η Ιερά Σύνοδος αντιθέτως λέγει, και πολύ ορθώς, ότι «το συγκεκριμένο…θέμα είναι μια ειδική περίπτωση, διότι το άρθρο 160 του Νόμου 5383/1932 «Περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων και της προ αυτών διαδικασίας» δεν προβλέπει την δυνατότητα επανεξέτασης του θέματος από το Δευτερο-βάθμιο δι’ Αρχιερείς Συνοδικό Δικαστήριο».

Σύμφωνα με τα ανωτέρω ή ο Οικουμενικός Πατριάρχης οφείλει να αποσύρει ευ-πρεπώς την πρότασή Του, η δέ Ιερά Σύνοδος οφείλει να σεβασθή τον Νόμο και τις Αποφάσεις της. Αν όμως έκαστος των δύο τούτων κορυφαίων Παραγόντων του εκκλησιαστικού βίου εμμείνη στη θέση του τότε θα έχουμε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΓΑΝΤΩΝ!

Αν, αντιθέτως, η αύριον συνερχομένη Ιερά Σύνοδος αναιρέση τις Αποφάσεις της, υποχωρήση καί αποφασίση την αναβολή της προγραμματισμένης Συνόδου της Ιεραρχίας και τις εκλογές Αρχιερέων, τότε η Εκκλησία της Ελλάδος θα απωλέση διά παντός το δικαίωμα να ονομάζεται και να είναι Αυτοκέφαλη και Αυτοδιοίκητη! Θα καταστή, όπως ευστόχως έγραψε το Ποντίκι, "Επαρχία" του Οικουμενικού Θρόνου καί άρα εξάρτημα του εκάστοτε Νομάρχου Κωνσταντινουπόλεως και των διαθέσεών του.

Πλήν όμως στην περίπτωση αυτή έχει χρέος να λάβει "εδώ και τώρα" θέση η Κυβέρνησις, διότι κινδυνεύει να περιορισθή η εθνική μας κυριαρχία, αυτονομία και ανεξαρτησία.

Ιδού λοιπόν μέλλον λαμπρό για την Διαρκή Ιερά Σύνοδο! Οφείλει με γενναιότητα να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Μακαριώτατε και Άγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

Η ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος ακουμπάει επάνω Σας! Στηρίξτε την ελευθερία της τοπικής μας Εκκλησίας! Διασφαλίσατε την αυτονομία της και το αυτοδιοίκητον! Αρθήτε στο ύψος των περιστάσεων! Τιμάμε και στηρίζουμε τον Οικουμενικόν Θρόνον, ως θεσμό, και τόν Πατριάρχη ως διακεκριμένο και σεβαστό Πρόσωπο! Αλλά πασάδες και αφεντάδες πάνω από τό κεφἀλι μας δεν αντέχουμε! Θέλουμε μιά ισότιμη σχέση καί αδελφική συνεργασία.

Ποτέ όμως υποδούλωση! Κάποτε η πατρική κηδεμονία τελειώνει! Κάποτε οι θυγατέρες απογαλακτίζονται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, καθίστανται ελεύθερες προσωπικότητες και ανεξάρτητα άτομα! Η θυγατέρα Εκκλησία της Ελλάδος πότε άραγε θα καταστή ώριμη καί αυτόνομη;